Gdy marzenia się spełniają...

Odett

Zdarzyło się tak, ze Wasze marzenie spełniło się, ale nie umieliście temu podołać, przyniosło nieoczekiwane konsekwencje, kolejne dylematy, okazało się, ze nie potrafiliście przyzwyczaić się do zaistaniałej sytuacji? Jak sobie z tym poradziliście?
A może marząc teraz z drugiej strony boicie się, co przyniesie spełnienie owego marzenia?

Dafne

Moje marzenia się nie spełniają.
I wiem, że to głupie, że tak mówię, ale bardzo się zawiodłam na czymś co było tak możliwe, że aż oczywiste.
Bałam się, że się spełni. Wszystko zmieniłoby się o 180 stopni.
A ja nie lubię takich zmian.

frufru

moje marzenia się zazwyczaj nie spełniają.
chyba, że naprawdę mocno czegoś chce.
ale jeśli już się spełniają to czuję jakbym coś straciła.
może wiara w ich spełnienie jest lepsza niż samo ich spełnienie.

Diatth

Spełniło się tylko jedno moje marzenie .
Cieszyłam się ogromnie , ale później zastanawiałam się czy nie lepiej byłoby , gdyby to się nie stało?

Reszta marzeń , nie chce się spełniać.

Mistiness

Oczywiście, że tak. ciężko mi przywołać konkretne przykłady, ale jestem prawie pewna, że coś takiego miało miejsce.
często czegoś uparcie chce, i dążę do osiągnięcia, po czym żałuję.

Somć.

Moje marzenia są zbyt nierzeczywiste żeby miały prawo się spełnić ^^ Owszem, są wyjątki, ale one tylko potwierdzają regułę ^^

aerina

Mnie się ostatnio chyba najważniejsze marzenie do tej pory spełniło i jakoś specjalnie nie histeryzuje z tego powodu. Po prostu się cieszę, że się udało i urzeczywistniło <3333 Już mam kolejne 'najważniejsze' marzenie <333

konkret.

Mam marzenia, ale takie, które urzeczywistnić sie mogą za parę lat. Pożyjemy, zobaczymy. Ale ogólnie rzezcz biorąc są to marzenia dość prozaiczne, zwykłe i tradycyjne (;

Jeśli jednak, coś o czym marzyłam zdarzyło sie, byłam bardzo szczęśliwa. O złych konsekwencjach(które mimo wszystko nastąpiły) nie myślałam (;

Branco

...nie umiem tego dostrzec.
Chcę wiecej i więcej.
Ale uczę się żyć inaczej.

Missouri

"Porzucamy marzenia, bo boimy się porażki lub, co gorsza, ich spełnieia."

Tak, zdarzyło się tak. I przestaję sobie z tym radzić.

Szaszi

kilka się spełniło, i te mniejsze, przyziemne pragnienia i te większe, niosące za soba większe konsekwencje.
W pierwszym przypadku zazwyczaj było tak, że się cieszyłam i z czasem przyzwyczaiłam do zaistniałej sytuacji
Przy tych większych w moim przypadku regułą jest, że w końcu żałuję, że tak się stało. Nie dlatego, że czuję brak czegoś, ale uświadamiam sobie, że nie było warto (i dodam, zazwyczaj chodzi o facetów)